Brazilie!

Vanuit het laaggelegen Santa Cruz in Bolivia, heb ik voordat ik naar Brazilie ging nog een tour geboekt naar de jungle in het Park Amboro, waar ik met nog 2 Engelsmannen 3 dagen heb rondgelopen. Deze jungle is weer heel anders dan waar ik in Peru ben geweest. Zo is dit gelegen in een bergachtig gebied, met vele riviertjes en watervallen.

Heel gek gaan er maar weinig toeristen naar deze omgeving, en heb ik een dag moeten wachten voordat ik een groep had gevonden. Deze dag had ik het goede idee om naar Samaipata te gaan, wat in mijn Lonely Planet staat aangegeven als een plek die je als backpacker niet mag missen. Na vroeg in de ochtend te zijn opgestaan, was het de bedoeling om met een gedeelde taxi te gaan, en zou de rit zo ongeveer 2 tot 2 en een half uur duren. Door vele vertragingen bij de taxi en daarna door een blokkade van de weg, ben ik pas later op de middag in Samaipata aangekomen. Omdat er voor de taxis terug ook vrijwel geen mensen waren had ik maar een uurtje of 2 tijd om Samaipata te verkennen, en ben ik maar even bij de lokale dierentuin langsgegaan. Op de terugweg was het weer raak en blokkeerde deze keer een truck vol met gas de weg en kwam ik uiteindelijk 5 uur later aan in Santa Cruz. De vrachtauto was blijkbaar veel te zwaar beladen en was vast komen te zitten in de modder, en precies zo geslipt dat de hele weg was geblokkeerd. Met een stuk of 50 mensen is het na lang plaren eindelijk gelukt om hem weer goed op de weg te krijgen. Deze dag zo´n 10 uur gereisd, en was Samaipata ook nog niet eens zo heel spectaculair. Een dag om snel te vergeten dus.

Die dag erna kon ik dan eindelijk naar de jungle. Na met een busje naar het park te zijn gereden werden we met kar en paarden nog 2 uur verder de wildernis in gebracht. Heel leuk allemaal, maar had een blauwe kont toen ik aankwam bij de kampeerplek. Vanuit hier hebben we een aantal tochten door de jungle gemaakt door vele riviertjes en watervallen. Aangezien ik maar een paar schoenen had was het een hele uitdaging om mijn voeten droog te houden. Door van de ene glibberige steen naar de andere te springen ben ik uiteindelijk elke rivier over gekomen, en is mijn evenwicht goed getest. Hoogtepunt was de tocht naar een waterval door een kloof waar we tot ons middel door het water zijn gewaad, en dit een behoorlijk moeilijke klimtocht was. Verder nog heerlijk gezwomme in de zo zuivere poeltjes en lekker gedoucht in de watervallen. Er zijn vrijwel geen paden aanwezig in dit park, en hebben we ons door de dichte jungle gewerkt met de machete, en was dit zo weer een heel andere ervaring dan ik eerder had gehad. Waar ik me over verbaasde was de overvloed aan gigantische spinnen die overal tussen de bomen hingen. Zo heeft ook meerdere malen een van deze joekels in mijn gezicht gebungeld, en was ik door mijn lengte degene die alle spinnen oppikte.

Na een lange terugreis met dezelfde kar met paarden, kwam ik 3 dagen later terug in Santa Cruz. Het plan was om vanuit hier de trein naar Brazilie te pakken, maar aangezien ik net de pech had deze net die dag niet ging ben ik maar met de bus gegaan. Eenmaal bij de grens aangekomen was het nog een hele opgave om mijn exitstamp te krijgen voor Bolivia. Met ongeveer 30 mensen voor me heb ik 3 uur in de rij gestaan, om uiteindelijk binnen 1 minuut een stempeltje in mijn paspoort te hebben gekregen. Waar gaat het mis vraag ik me dan af. In Brazilie ging het allemaal ietsjes sneller en was ik uiteindelijk na 4uur in het grensstadje Corumba, Brazilie!

Brazilie is zo verschillend van waar ik tot nu toe ben geweest. Zo zijn de wegen weer goed zoals ik in Nederland gewend ben, en vind ik het eten helemaal geweldig. Alles heeft zoveel exotische smaak, en aangezien er bijna overal buffet is kan ik ook daadwerkelijk alles proberen. Vanuit Corumba ben ik direct doorgereisd naar de Pantanal wat een soort moeras, of beter gezegd wetlands zijn. Het staat bekend als de savannes van Zuid-Amerika, en zijn hier vele soorten dieren te spotten. Met een boot als hotel aan de rivier ben ik hier met zowel de jeep als de boot op safari gegaan. En heb inderdaad heel veel gezien. Vogels in alle kleuren, herten, grote en kleine knaagdieren, howler monkeys, een soort struisvogels, duizenden kaaimannen, een miereneter, en niet te vergeten een gordeldier. Op de oever zijn we nog de verse sporen van een jaguar tegengekomen. Na deze voor een tijdje te zijn gevolgd heb ik geen geluk gehad, en heeft de jaguar zich niet laten zien. De laatste dag mocht ikzelf nog even varen op de kano, en had ik het genoegen om met de 75-jarige duitse vogelspotter in de boot te zitten. Aangezien de beste man niet echt een gevoel voor evenwicht had, heb ik erg mijn best moeten doen om niet uit de boot te vallen waar de kaaimannen op de loer lagen. Ook heb ik nog mogen vissen op piranhas en was het deze keer een stuk makkelijker dan in Peru. Zo haalde mijn groepsgenoten de ene naar de andere Piranha en Catfish uit het water, maar was dit geluk voor mij helaas niet weggelegd. Die avond wel heerlijk genoten van gegrillde Piranha!

Vanuit hier ben ik doorgereisd naar het paradijs Bonito, waar ik de laatste dagen lekker heb uitgerusd in de hangmat, en genoten heb van het langzame dagritme van de Brazilianen. Bonito staat bekend om zijn kristalheldere rivieren, en is dit dan ook een van de beste plaatsen om te gaan snorkelen. Met de stroom mee heb ik me lekker mee laten voeren in de junglerivier, wat net een aquarium was. En heb ik nu na alle dieren boven water te hebben gezien, ook het waterleven mogen bekijken. Hier heb ik ook mijn eerste ervaringen gehad met het nachtleven van Brazilie, en heb ik al behoorlijk wat samba gehoord.

Over een paar uurtjes ga ik weer verder naar het zuiden, waar de watervallen van Iguacu op me staan te wachten. Tot nu toe is het heerlijk genieten in Brazilie, en kijk ik uit naar het WK dat nu wel heel dichtbij komt.